Viana

Vanmorgen sloot de herberg om half negen, maar de mensen keken ons bijna weg. Toch lukte het Doug om als laatste klaar te zijn. Ik heb mijn paarse blouse achtergelaten, want ik denk dat de poncho heel goed als jas kan fungeren als het echt koud gaat worden. We hadden weer een mooie weg te gaan vandaag. Het zonnetje scheen weer. Tot zover gaat het goed met het weer. Dit is tussen haakjes een hele goede tijd van het jaar on de camino te lopen. Er groeit van alles onderweg: de druiven zijn rijp, evenals de olijven, de kastanjes, de walnoten en de amandelen. We hebben vandaag gepicknickt onder een amandelboom. Er hingen er maar genoeg aan en met een steen kun je ze openslaan. Linda, uit Nederland en de jonge man uit Roemenië kwamen langs en kwamen bij ons zitten. Verder ging het weer. De weg was vrij vlak en voor we het wisten liepen we Vianen binnen. We kozen de stadsherberg die naast de ruïne van de kathedraal lag. Er zijn zoveel kathedralen en kerken hier, maar dit was de eerste ruïne die we zagen. Na onszelf opgeknapt te hebben gingen we het plaatsje in en hadden iets te drinken op het centrale plein. Daar stond een andere grote kerk met de grafsteen van Cesare Borgia voor de ingang. Het blijkt dat hij hier omgekomen is terwijl hij een veldslag leverde. Na wat rondgekeken te hebben gingen we naar de winkel om het eten voor die avond in te slaan. Lekker gegeten en toen we aan de koffie zaten ontmoetten we Marijke uit Nederland waar we een hele tijd mee hebben zitten praten. Ik ga nu proberen wat foto's mee te sturen van de afgelopen drie dagen.