Navarrete

Vanmorgen om acht uur alweer op pad.het was bewolkt en wat fris. We zetten er stevig de pas in want we wilden met koffietijd in Logrono zijn. Doug begon al meteen walnoten te verzamelen die we al lopend op aten. Logrono is een grote stad en het duurde een tijdje om door de buitenwijken naar het hartje van de stad te lopen. Uiteindelijk hebben we dit toch gemist, maar we vonden een leuk tentje en hebben op het plein van onze koffie genoten met Joel, een Amerikaan die we gisteren in Viana ontmoet hadden. Terwijl we Logrono weer uit liepen pikten we wat dingen op voor de lunch. Lopen, lopen, lopen tot de net uit Logrono in een natuur reservaat belandden. Bij een meertje dat bevolkt was met eenden en zwanen hebben we onze lunch genuttigd. Dit park bleek een onderwijs centrum te zijn en we zagen drie klassen met basisschool kinderen voorbij komen. Na goed uitgerust te zijn gingen we weer verder. Nog acht km naar Navarrete. De weg ging geleidelijk omhoog en toen weer geleidelijk naar beneden. Dat hebben we anders meegemaakt. Doug heeft nog even met een Franse schapenscheerder opgelopen. We hebben ook een Zweedse ontmoet die hier ook in de herberg is. Navarrete ligt op de top van de heuvel. Best zwaar na bijna 20 km! We vonden weer een leuke herberg en na de douche ben ik een uurtje op bed gaan liggen. De onderkant van mijn voeten zijn nogal gevoelig. Naast de her erg is een cafeetje waar Wendy op Joanne zat te wachten. We zijn erbij gaan zitten totdat Joanne eraan kwam. Doug ging een winkel opzoeken, maar kwam een tentje tegen dat beheert wordt doo