Itero de la Vega

Doug was nog niet precies klaar dus ik begon alvast te lopen met Laetitia en Dokona, het echtpaar dat in Australië woont. Een tijdje later haakte ik af en liep alleen verder tot Doug me inhaalde. De zon schijnt nog niet maar is wel voorspeld. Na 6 km liepen we onder een reusachtige ruïne van een poort. Die was van de orde van St. Antonius. Gedurende de Middeleeuwen kwamen de mensen van heinde en ver on genezing te zoeken voor het St. Antonius vuur, een vorm van bloedvergiftiging wat toen veel voorkwam. In de overblijfselen van het klooster is nu een Albergue. Nog 4 km verder en toen kwamen we aan in Castrojeriz en de zo'n begon te schijnen! In het cafeetje waren Laetitia en Dokona net aan het afrekenen. We kochten de twee laatste Spaanse variatie van pain au chocolat, onze favoriete koek bij de koffie. Daarna liepen we het plaatsje door. Heel mooi, maar net als overal veel bouwval tussen nieuwe huizen. We vonden het winkeltje en kochten wat dingetjes voor de lunch. We liepen het plaatsje uit, door een vallei en aan de voet van de heuvel vonden we een steen en daar aten we onze lunch. Tot nu toe is de route west van Burgos vrij vlak geweest. Dit is de eerste aanzienlijke heuvel. Bovenop de heuvel genoten Laetitia en Dokona van hun lunch. De afdaling was heel stijl: 18%! Ik moest zigzaggen anders werd de zijkant van mijn linkervoet teveel belast. Het pad slingerde eindeloos voor ons uit. Aan deze kant van Burgos zijn de afstanden langer en eenzamer tussen de dorpjes in. Ook zijn er een stuk minder pelgrims. Toen ik dacht dat ik niet meer verder kon kwamen we aan bij een picknick plaats waar we heerlijk gerust hebben. Nog maar twee km. Meteen aan het begin van het dorp is een Albergue, maar de eigenaar was nogal pusherig en Doug liep meteen door. Laetitia en Kodona arriveerden ook net en samen met Doug gingen ze op zoek naar een andere Albergue. Ik bleef op een stoel aan de straat op hen wachten. Ze vonden de originele Albergue, maar de volunteer was er nog niet. Een briefje op de deur nodigde ons uit om binnen te gaan en ons te installeren. Even later kwam Filip er nog bij, een jongeman uit Zwitserland. Net toen we wilden gaan eten kwam de vrijwilligster eraan en schreven we ons in. Daarna in de plaatselijke bar genoten we een goede maaltijd met goed ge