Los Arcos
1 oktober 2015 - Pamplona, Spanje
Om 8 uur stonden we weer klaar om te vertrekken. Het regende!!! Doug de paraplu op en ik mijn poncho aan. Alles bij elkaar hebben we zo'n twee uur in de regen gelopen, het grootste deel over bospaadjes. Het terrein was nogal heuvelachtig. Zo'n twee km buiten Estella was een kraantje in de muur waar rode wijn uit kwam. Helaas was het nogal vroeg om het op een drinken te zetten, maar we hebben alle twee wat slokjes genomen. Het was moeilijk gaan en de modder maakte de weg erg glad. Eindelijk kwamen we bij een restaurantje. De regen was inmiddels opgehouden. We hadden net Kieran ontmoet die uit Halifax kwam. Hij wachtte op zijn vrouw die een langzamer tempo aanhield. We kletsten wat samen en genoten van onze koffie met een koekje. Na ruim een half uur besloten we de wandelschoenen maar weer aan te doen om onze weg te vervolgen. De vrouw van Kieran was niet op komen dagen. Hij was wel wat ongerust.
Het was nog twaalf km naar ons volgende doel en er was geen dorpje meer onderweg. We hadden geen brood, allen maar wat kaas en een tomaat. Gelukkig hadden we nog een paar bananen.
We liepen stevig door, gesterkt door de twee koppen koffie. Regelmatig passeerden we pelgrims of werden we gepasseerd. Enkelen herkenden we.
We wandelden Los Arcos binnen rond 'n uur of een. We vonden een leuk herbergje in een zijstraat. Na ons geïnstalleerd te hebben liepen we het dorpje in. Doug op zoek naar wat eten. We kwamen al snel op de markt aan en wie zaten daar? Kieran , zijn vrouw, Heather en een Amerikaanse. Ze waren al volop aan de wijn en nodigden ons uit om erbij te komen. Later kwam er ook nog een jonge Nederlandse bij, die Linda heette, en een Roemeen. Het was reuze gezellig en de rode wijn vloeide rijkelijk. Het zonnetje scheen. Doug at een stuk paella maar ik was over mijn honger heen. Heb nog wel wat frietjes op. Tegen kwart voor zes voelde dat ik genoeg had. Doug had al een diner besteld, waar ik het voorgerecht nog van op heb, maar toen moest ik echt weg. Ik liep naar de herberg en kroop in mijn slaapzak. Ik werd 's avonds pas om 11 uur wakker. Doug had de rest van mijn diner opgegeten, maar had het dessert meegebracht. Een tijdje wakker gelegen, maar toen toch weer in slaap gesukkeld.
Het was nog twaalf km naar ons volgende doel en er was geen dorpje meer onderweg. We hadden geen brood, allen maar wat kaas en een tomaat. Gelukkig hadden we nog een paar bananen.
We liepen stevig door, gesterkt door de twee koppen koffie. Regelmatig passeerden we pelgrims of werden we gepasseerd. Enkelen herkenden we.
We wandelden Los Arcos binnen rond 'n uur of een. We vonden een leuk herbergje in een zijstraat. Na ons geïnstalleerd te hebben liepen we het dorpje in. Doug op zoek naar wat eten. We kwamen al snel op de markt aan en wie zaten daar? Kieran , zijn vrouw, Heather en een Amerikaanse. Ze waren al volop aan de wijn en nodigden ons uit om erbij te komen. Later kwam er ook nog een jonge Nederlandse bij, die Linda heette, en een Roemeen. Het was reuze gezellig en de rode wijn vloeide rijkelijk. Het zonnetje scheen. Doug at een stuk paella maar ik was over mijn honger heen. Heb nog wel wat frietjes op. Tegen kwart voor zes voelde dat ik genoeg had. Doug had al een diner besteld, waar ik het voorgerecht nog van op heb, maar toen moest ik echt weg. Ik liep naar de herberg en kroop in mijn slaapzak. Ik werd 's avonds pas om 11 uur wakker. Doug had de rest van mijn diner opgegeten, maar had het dessert meegebracht. Een tijdje wakker gelegen, maar toen toch weer in slaap gesukkeld.
Droogje krijgt. Groetjes MA